ایثار
کلمه ای زیباست،فضیلتی بزرگ است،اما عملی است بسیار دشوار!
گذشتن از"خود"ومقدم داشتن"دیگران"،شجاعتی بزرگ می طلبد و این عمل قهرمانانه،جز از روحهای بزرگ وپاک،سر نمی زند،چه ایثار مالی،چه جانی!
“خود محوری"،سد راه ایثار است."تعلقات “و"وابستگی"هم،خطرناک برای رشد خصلتهای کمال گراست.
برادری در سایه ایثار معنی می یابد.ایثارگر کسی است که در عین نیاز دیگری را بر خود مقدم می دارد ودرعین خستگی،کارهای دشوار را بر عهده می گیردوفداکارانه به خاطرخدا،به نفع مردم از حق شخصی خویش می گذرد.
امام سجاد(علیه السلام)به مردی فرمود:
آیا به این مرحله رسیدهاید که یکی از شما دست در جیب دیگری کند وآنچه رانیاز داردبردارد،بی آنکه اجازه بگیرد؟
گفت:نه.
فرمودند:پس هنوز"برادر"نیستید!
منبع:الاخلاق،شبر،ص94
وبراستی که چه مرز دشواری!ولی برادری،این دشواریها را آسان می سازد.